(06-01-2016, 07:42)lulok napisał(a): Ładne miasto, świetny opis. Widać, że dbasz o szczegóły ale nie ma też w tym przesady
Dzięki!
Zapraszam Was dzisiaj na świąteczny spacer po zakamarkach zielenieckiego Starego Miasta.
1. Rynek w Zieleńcu
Siedzibą władz miejskich jest ratusz. To tam, od 2015 roku urzęduje obecna pani prezydent miasta Alicja Grande. Córka włoskich imigrantów, którzy do Zieleńca przybyli po II wojnie światowej. W wyborach 30 letnia Grande pokonała, związanego z nacjonalistyczną partią Wolność, Roberta Zelmana. Do głównych punktów programu nowej pani prezydent można zaliczyć wprowadzenie darmowych (opłacanych ze środków miasta) posiłków dla wszystkich uczniów, budowę pierwszej linii metra, dokończenie budowy autostradowej obwodnicy miasta i rozbudowę lotniska. Przeciwnicy zarzucają jej zbyt lewicowe poglądy, a także kontrowersyjne działania. Jednym z nich był udział w rozbieranej sesji zdjęciowej do kalendarza charytatywnego „Pieskie życie” zbierającego fundusze na leczenie starszych zwierząt znajdujących się w zielenieckim schronisku.
2. Mały Rynek z pomnikiem Ruchu robotniczego
Od kiedy Zieleniec stracił status stolicy coraz częściej pojawiały się głosy o powołaniu nowego, wolnego kraju, który swoim zasięgiem miał obejmować historyczne tereny przedwojennego Księstwa Zielenieckiego. Dla władz centralnych jest to spory problem, ponieważ nacjonalistyczne ruchy, nawołujące do niepodległości stanowią poważną siłę polityczną w regionie, do tego stopnia, że jeden z ich przedstawicieli otrzymał mandat posła w sejmie narodowym. Dla kraju, Zieleniec i okolice to cenny region, który wytwarza sporą część krajowego PKB. Dość powiedzieć, że roczne przychody miasta z samej turystyki wynoszą ponad 250 milionów złotych!
3. Dworzec Zieleniec Śródmieście
Wybudowany w 1889 roku gmach to jeden z największych dworców kolejowych w kraju. Miejsce, które w historii miasta zapisało się wyjątkowo krwawo. To tutaj w 1991 roku doszło do najkrwawszego zamachu w historii. 4 listopada 1991 roku, w popołudniowym szczycie komunikacyjnym terroryści z grupy Wolność (nieoficjalnie związani z nacjonalistyczną partią o tej samej nazwie, która obecnie zasiada w radzie miasta) zdetonowali 3 ładunki wybuchowe pod znajdującymi się na torach składami. W wyniku eksplozji zniszczeniu uległy 2 (z 3) peronów i 4 pociągi znajdujące się akurat na stacji. Łącznie zginęły 374 osoby, blisko 1 000 zostało rannych. Do dziś 68 osób uznaje się za zaginione. W efekcie dworzec przez ponad 20 lat był wyłączony z ruchu. Dopiero w 2012 roku władze miejskie w porozumieniu z przewoźnikami kolejowymi postanowiły ponownie uruchomić obiekt. Obecnie zatrzymują się tu pociągi kursujące m.in. na lotnisko.
4.Widok na Stare Miasto od północy i biurowiec Zefir
Po prawej stronie znajduje się pierwszy w mieście „drapacz chmur” (rok budowy: 1985 rok). Liczący 20 pięter biurowiec to m.in. siedziba partii Wolność. Jest to ugrupowanie, oficjalnie założone w 2000 roku, przez Roberta Zelmana. Władze centralne negują legalność istnienia partii, jednak do tej pory wszelkie wnioski o jej delegalizacje były oddalane przez sąd administracyjny. Głównym, chociaż nie jedynym, postulatem partii jest utworzenie niezależnego Państwa Zielenieckiego. Liderów „Wolności” oskarża się o znajomość z członkami grupy terrorystycznej odpowiedzialnej m.in. za zamach na dworcu śródmiejskim w 1991 roku. Do tej pory nie udowodniono im jednak oficjalnie żadnych związków z nielegalną działalnością. Ugrupowanie cieszy się umiarkowanym poparciem na poziomie około 20% (w wyborach samorządowych). Posiada 4 przedstawicieli w 20 osobowej radzie miasta.
5. Łuk Wolności
Wybudowany w latach 20. XX wieku łuk był demonstracją siły i niezależności, jaką przed II wojną światową cieszyło się Księstwo Zielenieckie. Na ścianach umieszczone są cztery płaskorzeźby, które przedstawiają dwie sceny z walki o niepodległość i dwie sceny radości z niepodległości. Po wojnie, kiedy Zieleniec został przyłączony do reszty kraju pomnik otrzymał nazwę Łuku Narodowego. W jego okolicy odbywało się większość obchodów uroczystości państwowych. W 1991 roku uchwałą rady miasta pomnik odzyskał swoją pierwotną nazwę. Po zamachach terrorystycznych z tego samego roku, na bocznych ścianach kolumn, zamontowano dwie tablice: „Apel o pokój” i „Apel o pojednanie”, które zawierają imiona i nazwiska wszystkich zidentyfikowanych ofiar tragicznych wydarzeń.